ชิงหลิงนางวุ่นวายอยู่กับเรื่องทำสบู่อยู่หลายวัน จนวันที่จ้าวเจ๋อหยวนจะเข้าเมืองเพื่อไปทำบัญชีก็มาถึง
“เจ้าอยู่ที่เรือนก็ปิดประตูเรือนให้เรียบร้อย หากจะออกไปเก็บดอกไม้ก็รอข้ากลับมาก่อนก็แล้วกัน”
เพราะดอกไม้ที่นางหามาในครั้งนั้นถูกใช้จนหมดไปแล้ว เขากลัวว่านางจะขึ้นเขาไปคนเดียวจึงได้เอ่ยเตือนไว้เสียก่อน
อีกอย่างนางในตอนนี้ก็ใส่เสื้อผ้าที่มีขนาดเล็กลงมากกว่าเดิมมากนักแล้ว ตอนที่ออกจากเรือนเพื่อไปเรือนตระกูลโจว เขาสังเกตเห็นว่าบุรุษในหมู่บ้านเริ่มที่จะมองนางด้วยสายตาจาบจ้วงแล้ว
“ข้าเข้าใจแล้ว ท่านไปเถิดเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวจะไม่ทันเกวียนวัว” ชิงหลิงนางโบกมือไล่จ้าวเจ๋อหยวนให้เร่งออกเดินทาง
“เช่นนั้นข้าไปแล้วเล่า” เขามองมาที่นางอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังเดินออกไป
จ้าวเจ๋อหยวนเมื่อมาถึงเมืองก็รีบเดินเข้าไปที่เหลาอาหาร เพื่อจัดการบัญชีเช่นทุกครั้ง
“อาหยวน เจ้าเข้าเมืองได้เสียที” ฟู่จิ้งเมื่อรู้จากเ
