“คุณทศ...ยังไม่นอนหรือคะ?”
เขาก้าวตามไปหยุดตรงหน้า ใกล้เสียจนเธอได้ยินเสียงลมหายใจของเขาชัดเจน
“ยัง...แล้วคุณล่ะ...ขึ้นมาทำอะไรบนนี้”
“แยมมากับพี่พีทค่ะ พี่พีทบอกว่าจะมาเก็บภาพวิวมุมสูงของบ้านพักตอนกลางคืน อีกเดี๋ยวเราก็กลับแล้วล่ะค่ะ”
“แล้วไหนพิทยาล่ะ”
“พี่พีทไปเก็บภาพแถวนี้...อุ๊ย!”
อณัศยาอุทานออกมาเมื่อรู้สึกว่าร่างของเธอถูกช้อนลอยขึ้นไป ทศรัสมิ์ฉวยจังหวะที่เธอหันมองหนุ่มรุ่นพี่อย่างไม่แน่ใจอุ้มร่างเล็กเอาไว้ก่อนจะพาเข้าไปในบ้านพักโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว
“คุณทศ...นี่จะทำอะไรคะ!”
เสียงหวานสั่นไหวเมื่อเขาวางเธอลงและปิดประตูลงกลอนทำเหมือนจะขังเธอไว้ในบ้านพักซึ่งด้านในตกแต่งอย่างเรียบง่ายและบานประตูที่ระเบียงเปิดไว้รับลมทะเลโกรกเข้ามาด้านในซึ่งมีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟบนผนังห้อง อณัศยาจ้องมองบานประตูที่ตอนนี้ถูกลงกลอนปิดสนิทด้วยความหวั่นหวาด
“คุณทศ...คุณจะทำอะไรคะ ให้แยมออกไปนะ เด
