"Hayaan mo na kaming lumayo ng anak ko. Ayokong... ayokong pati siya masaktan kapag nalaman niya kung anong klase kang tao Blain. Mi-minahal ka na ng anak ko-"
"Anak natin. Anak natin Kalissa wag mong solohin, dahil may karapatan din ako"
"Karapatan? Paano? Bakit? Wala ka pang patunay na anak mo nga siya, isa pa... paano mo naaatim na kargahin, yakapin at halikan ang bata na para bang hindi mo siya' binalak ipapatay?"
His eyes glittered with pain and regret, but I won't fall for that eyes again. Tama na.
"I'm sorry," nakayuko at sumusukong ani niya na tila napapagod na ilaban ang dahilan niya.
Dahilan na kahit marinig ko pa ay wala ng kwenta, dahil buo na ang disisyon ko.
"Sige, aaminin ko na. Anak mo si Karissa pero kahit anak mo siya... wala kang karapatan sakaniya." mariing su
