NAKABALIK na ako sa bahay namin, nag-traysikel muli ako pabalik ko rito. Nilabas ko ang eco-bag na dala ko, nandoon lahat ng pinamili ko.
“Hoy, Liana, gising na ang kapatid mo! Hinahanap ka! Saan ka naman nagpunta? Nanlalaki ka, ano?”
Bwisit talaga itong si Cara.
“Ano niyang dala mo? Pagkain? Penge!” Nakatingin siya sa eco-bag na bitbit ko.
“Ha? Sino ka? Kapatid ba kita? Wala akong kapatid na panget at boba na katulad mo! Iyong utak mo kasing laki ng ragworm!” sabi ko sa kanya.
Nangunot ang noo niya. “Anong ragworm?” takang tanong niya.
Ngumisi ako sa kanya. “Aba, i-search mo! May internet, oh! Last mo na niyang magagamit, alam mo ba iyon?” sabi ko sa kanya.
Napangiti pa ako dahil sa itsura niya. “Isusumbong kita kay Mama,” pananakot na sabi niya sa akin.
“Bakit? Si tita Carol ba
