DUMAAN kami sa malaking gate at mukhang subdivision ito kung saan nakatira si dad. “Malapit na tayo, anak. Konti na lamang ay makakarating na tayo sa bahay natin,” nakangiting sabi niya sa akin.
Tumango na lamang ako at tumingin sa may bintana. “Ate, kinakabahan ako,” bulong ni Pau sa akin.
“Ako rin naman, kaya humawak ka lang sa akin, ha?” balik na sabi ko sa kanya at tinapik nang mahina ang kanyang braso.
Tumigil ang kotseng sinasakyan namin sa malaki at mataas na gate na kulay ginto. Napatingin ako roon gamit ang bintana. “This is our house, Iha.” Nanlalaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi. Heto ang bahay ng mga Marquez. Mayaman nga sila.
Bumukas ang gate na siyang pagpasok ng kotse na sinasakyan namin. Unang bumungad sa amin ang nakahilerang square na parang damo, I donʼt know
