Sandra’s POV
MARAHAN kong minulat ang aking mga mata at tulad nang huling naabutan ko kanina ay ang tahimik na paligid ang siyang unang bumungad sa aking paningin. The place is covered with spider web I can’t hear anything but the silence. Ni wala akong narinig na simoy ng hangin rito sa loob. Saka sobrang dilim kaya wala akong maaninag kahit pa alam kong nakabukas na ang aking mga mata. Sa unang tingin ko pa lang ay alam ko nang isa itong lumang warehouse gayong halatang-halata ng dalawang mga mata ko ang mga lumang parte nitong gusali.
Tuluyan na ring bumalik ang aking lakas pero walang silbi iyon gayong nanatili pa rin naman akong nakatali sa upuang kinuupuan ko ngayon. Hindi ko magalaw nang maayos ang aking katawan and I can do anything but just to shout and let my emotion out from
