The CEO's Temptation

Chapter 7

ABOT-abot na matitinding mura ang ibinuga sa akin ni Tito Zaldy mula sa kabilang linya. May isang oras pa lang mula nang makaalis si Sir David papasok sa trabaho. Tama naman ako ng hula na tatawag ulit tiyuhin ko para alamin kung anong ginagawa ko sa kaniyang plano. Sinagot ko ang tawag niya at hindi ako nagdalawang-isip na sabihin agad ang tungkol sa pinag-usapan namin ni Sir David kahapon.

"Anong katangahan ang pumasok sa utak mo at binanggit mo ang tungkol sa reward?! Gumagawa ka ba ng hakbang ng hindi ko alam, Onic?! Sisirain mo ang plano ko!" Halos matulig ang tenga ko sa boses niya.

"Wala akong sinisirang plano,” mahinahong sagot ko. “May gusto lang akong malaman kaya ako nagtanong," pagdadahilan ko pa para mabawasan kahit paano ang galit ni Tito Zaldy. Balak ko kasing kumbinsihin siya na balikan na'ko at nang mag-usap-usap na kami nina Sir David at nang sa gayon ay mapasaamin na ang pera. Tutal ay nagbitiw naman ng salita ang CEO na ibibigay ang reward sa akin, bakit patatagalin pa?

"Anong sabi ni Fuentabella? Siguradong pinagdududahan na tayo noon dahil sa ginawa mo!"

"Hindi gano'n ‘yon. Ang totoo, sinabi niyang ibibigay niya ang reward money ni Tatay Emman sa akin pagbalik mo rito. Tito, balikan mo na ako bukas na bukas din para matapos na ito."

"Tanga ka talagang babae ka! Hindi ka gumagamit ng utak! Lilimusan lang tayo ng ilang daang libo ng Fuentabella na 'yan! Ni hindi pa nga iyon kurot sa kayamanan niya. Masaya ka na ro’n, ha? Hindi ba nag-usap tayo kahapon na iba na ang plano ko? May gagawin ka, hindi ba?"

"Hindi ko nga kaya ang ipinagagawa mo! Kukunin ko na lang ang reward money at ibibigay lahat sa'yo. Puntahan mo ako rito bukas. Kausapin mo si Sir David na kukunin mo na'ko."

"At inuutusan mo'ko? Anong karapatan mong diktahan ako, ha?"

"Sinasabi ko lang naman kung ano ang naisip ko. Mas mapapadali ang lahat kapag gano'n."

"Mas malaking pera ang kailangan natin kaya h'wag mo akong pinangungunahan!" gigil na sabi ni Tito Zaldy. "Kung anong sinabi ko, 'yon ang masusunod! Gawan mo na ng paraan na matukso sa’yo ang David Fuentabella na 'yan at kapag may nangyari na sa inyo ay saka ako magpapakita.”

Nagbuga ako ng hangin. “Sa akala mo ba madali ang pinagagawa mo? Iaalok ko ang sarili ko sa taong hindi ko na nga asawa ay hindi ko pa lubusang kilala? At baka nalilimutan mo, alam ni Sir David na menor de edad si Jackelyn. Imposibleng pumatol ang isang matino at kagalang-galang na CEO sa isang bata at anak pa ng taong pinagkakautangan niya ng buhay.”

“Matino? Hindi santo ang isang 'yan para hindi tumuka ng palay. Palibhasa kasi hindi mo kilala ang mga lalakeng Fuentabella. Minsan nang nakasuhan ang pinsan niyan ng child ab*se dahil nagdala ng menor de edad sa hotel. Magkakadugo sila at siguradong hindi 'yan tatanggi sa pigi mo. Kaya nga kumilos ka na kung ayaw mong magalit lalo ako at tuluyan kong ilayo sa’yo si Jackson! H'wag ka ring mag-alala dahil titiyakin kong hindi ka maiiwan sa kangkungan pagkatapos. Baka pasalamatan mo pa ako kapag natupad ang plano ko."

"Walang mangyayari kahit maghubad ako sa harapan niya. Pagmumukhain mo lang akong desperadang p*ta sa paningin ni Sir David."

"Wala akong pakialam! Basta gawin mo ang sinasabi ko!"

"Pero-"

"Sige na! Bukas na lang ulit!"

At hindi ko na nasabi ang sasabihin ko dahil nawala na ito sa linya.

----------------------------------------------------------------------------------------

(DAVID)

"SI Onic?"

"Yes."

"Nahihibang ka ba? Si Onic? She's a minor!"

Tinaasan ko ng mga kilay si Gremorie. "I know. Sa tingin mo ba sasabihin ko sa kanila na sixteen lang si Onic? Well, yes, nasa hitsura at pigura ni Onic ang tunay na edad, pero magagawan naman iyon ng paraan."

"Imposible ang iniisip mo! Bakit si Onic pa? Bro, ang dami namang babae na pwede mong bayaran para magpanggap na fiancée mo. Mature, sophisticated, educated-"

"And I can't trust those kinds of women. Kay Onic, siguradong safe ako. She's a minor, pero mature siyang mag-isip. At higit sa lahat, anak siya ni Mang Emman kaya alam kong mapagkakatiwalaan ko siya."

"The h*ll! Hindi mo ba naisip na sa oras na iharap mo si Onic sa kanila, magdududa ang pamilya mo? They will definitely do background check on her. Malalaman nila na anak siya ng taong nagligtas sa'yo noon and then what? Anong sasabihin ni Madam Irina kapag nalaman niyang menor de edad ang fiancée mo? Palalalain mo lang ang problema mo, bro."

"Grem, listen. Ano lang ba ang gusto ni Mama na mangyari? Na may ipakilala akong fiancée ko sa kanila. Saan sa tingin mo papasok doon ang pagdududa? Ibibigay ko ang gusto nila and they would be happy."

"And what about the wedding? Paano kayo magpapakasal? Don't tell me you expect everything to just end there. Kapag may mapapangasawa ka na, maghihintay naman ang mga 'yon na ikasal ka. How will you marry a minor? Problema pa rin, hindi ba?"

"Na may solusyon na agad," kumpiyansang sagot ko.

"You mean to say you're in now for a fake marriage? Eh, hindi ba 'yon na nga ang suggestion ko? Humanap ka ng babaeng papayag na magpanggap na fiancée mo at pagkatapos ay gawing fake ang magiging kasal n'yo. Pero dapat maghanap ka na ng tamang babae para d'yan."

"I agree. At si Onic ang tamang babae para sa plano ko. I need to save myself from possible troubles that's why I chose someone who I can trust with. And to be fair with Onic, I came up with another option. Burado na sa plano ang fake marriage."

"What? What are you trying to say? Minor ang bride at totoong kasalan pa?"

"Why not? I'm a dual citizen, remember? Sa France, legal magpakasal ang dies y sais anyos basta ang isa ay may French citizenship. Pagbalik ni Zaldy at nakausap ko na ito at napapayag, ipapaayos ko naman kay Bert ang travel documents ni Onic. Isasama ko siya sa France at doon kami magpapakasal. Hindi na 'yon malalaman ng pamilya ko. Gugulatin ko na lang sila na kasal na ako, and after a year, gugulatin ko ulit sila na divorce na kami ni Onic."

Binato ako ni Gremorie ng hindi makapaniwalang tingin. "That's it?"

I shrugged. "That's it."

"Sa tingin mo papayag si Zaldy sa gusto mo? Pamangkin niya 'yong pinag-uusapan dito. At si Onic? Magpapakasal ba siya sa ganoong edad at magpapa-divorce pagkatapos ng isang taon?"

"As for Zaldy, may naisip na akong paraan para pumayag ito. Si Onic naman alam kong madadaan ko sa maayos na usapan. As I told you the girl thinks and speaks more mature than her age. Madali lang kausap ang anak ni Mang Emman."

"So what about that 'one year of marriage' of yours? Anong magiging papel ni Onic sa buhay mo?"

"She'll be my wife. I'll take good care of her. Hindi siya magiging lugi sa pagpapakasal sa akin. She'll also have a part of my fortune after our divorce. At kahit matapos ang kasal namin, susuportahan ko pa rin siya. Plano ko nga ring pag-aralin siya sa ibang bansa."

Napailing-iling si Gremorie. Mas mukha pa siyang problema ngayon kaysa sa akin. "Ewan ko. Naguguluhan pa rin ako."

"Magtiwala ka na lang sa'kin, Grem. I only have five days left. My decision is final. And believe me, wala na akong ibang naiisip na pinakamagandang solusyon sa problema ko maliban dito."

I left the office at exactly six in the evening. Dala ko na ang pinabili ko kay Bert na 'regalo' para kay Onic na ibibigay ko muna bago ko siya kausapin.

Hindi ko lubos-maisip na hahantong ako sa ganitong sitwasyon. Though it doesn't look scary, pakiramdam ko ay nakadepende na ang buhay ko sa mag-amang Cendoza. Mang Emman saved my life fifteen years ago. Fifteen years later, ang anak naman niya ang sasalba sa akin sa wala sa panahong pag-aasawa. Marahil ay nasa edad na nga ako, pero hindi ko pa talaga naiisip ang magkaroon ng permanenteng babae sa buhay ko. Nakaka-guilty man na kailangan kong gawin ito sa anak ng taong pinagkakautangan ko ng buhay, wala na'kong ibang maisip na paraan. Ipapangako ko na lang sa alaala ni Mang Emman na itataguyod ko ang prinsesa niya at ituturing kong pamilya si Onic habang buhay ako.

"Onic?" Nagsalubong ang mga kilay ko. Dali-dali akong lumapit nang madatnan ko si Onic na nakasubsob ang ulo sa ibabaw ng bar. Sumipa ang pag-aalala ko na baka may nangyari sa kaniya. I even thought she was crying because of homesickness, pero tahimik naman at mukha lang natutulog.

"Onic?" tawag kong muli at marahan siyang tinapik sa likod. She didn't respond. Akmang hahawakan ko na siya sa mga balikat para sana iangat nang makita ko siyang gumalaw.

Ilang sandali pa ay nagtaas ng ulo si Onic at dahan-dahang lumingon sa gawi ko. Tumingala siya at pagkakita sa akin ay sinalubong ako ng isang malapad na ngiti.

"Oh, hi, Sir David!" Namumungay ang mata niya nang bumati. "You came early tonight! Walang urgent matter sa office?"

Napatulala ako sandali. What the h*ll! Onic is obviously drunk. Kita sa hitsura niya at halata sa tono at pananalita. Her hair's messy. Nagkukulay rosas ang mahaba niyang leeg. At sa kaunting distansiya ay naaamoy ko ang alcohol mula sa kaniya.

Lumipad ang tingin ko sa itim na bote sa gilid ng bar. Then I realized na kanina ko pa naaamoy ang aroma ng mamahaling alak kaya lang ay mas natuon ang isip ko sa pag-aalala para rito.

She giggled. "Sorry! Hindi ko na naipaalam sa'yo. Medyo napagkatuwaan kong tikman 'yang wine. Masarap pala! Muntikan ko nang maubos."

Seryoso ko siyang tiningnan. Naupo ako sa kabilang stool. "What happened, Onic?" Baka lang may problema.

She shrugged. "Wala! Medyo nakakahilo pala, but I feel fine. By the way, nag-dinner ka na ba?"

Hindi ko siya nasagot. D*mn it, paano ko kakausapin nang maayos si Onic kung lasing siya? Napaka-wrong timing naman ng trip nito.

"You're a minor. Hindi mo ba alam na bawal ka pang uminom?"

"Wala naman akong intensiyon na uminom... nang marami." Sinundan niya iyon ng tawa. "Tinikman ko lang talaga. But the taste of your wine was so tempting I couldn't stop. Galit ka ba?"

"No," iling ko.

Ngumuso at umiling-iling si Onic. "Galit ka. Alam ko."

I smirked. Ang cute sanang malasing ni Onic, pero hindi ako natutuwa. "Kapag inulit mo 'yan, baka magalit nga ako," seryosong sabi ko. "You're just sixteen. Okay lang kung tumikim ka ng alak paminsan-minsan, pero dapat matuto kang mag-control."

"Mahirap mag-control, Sir David. Paano na lang kung ikaw ang nasa harapan ng isang gaya ko?" She gazed at me.

I was silenced. Itinaboy ko agad ang naiisip. The kid's drunk. Natural na ganito magsalita ang tao kapag lasing.

Inilapit ni Onic bigla ang mukha sa akin. Natulala muli ako. Sinikap ko namang h'wag magpaapekto sa katiting na distansiyang naiwan sa aming mga mukha. I can smell her breath mixed with wine aroma.

"Mabuti pa... matulog ka na. Come. Let me help you to bed." Akma akong tatayo para alalayan siya, subalit ipulupot naman ni Onic ang mga braso sa aking batok. I panicked. Parang mababasag ang mga tadyang ko sa tindi ng kabog.

"To my bed, Sir? Paano mo'ko patutulugin? I-hehele mo ba ako?" She was grinning at me. Kitang-kita ko ang pamumula ng mga pisngi niya na lalo pa yatang kuminang dahil sa ininom na alcohol.

Nagtimpi ako nang husto. At upang hindi matangay ng walang-malay na panunukso sa akin ni Onic ay naggalit-galitan na ako.

"Yes, I'm sure!" pasigaw na sabi ko at hinawakan ang mga braso niya para baklasin. "I-hehele kita sa sermon! And next time you get drunk, isusumbong kita sa tiyuhin mo! Matuto kang lumugar! This is my house! Hindi ako nagpapatira rito ng batang lasengge-"

Naputol ang sinasabi ko. My eyes flew open and my heart seemed to stop when I felt Onic's lips landed on mine.