Uh, what now? Gosh! Ang awkward! Isama pa na hindi ako makatingin sa kaniya nang diretso.
"Dala mo 'yong mga gamot ko?" he asked casually.
Tumikhim ako nang mahina dahil parang bumara ang lalamunan ko. "Yes po, Kamahalan. Dala ko po."
He lightly growled as he passed by me. "Don't call me that, mouse."
Bago pa ito tuluyang makapunta sa may dock dahil may malaking duyan doon na gawa sa manipis na kahoy na parang banig, hinarap niya akong muli. His golden eyes bore into mine and I can't help but to feel like I'm drowning into those gorgeous orbs na parang ang lalim-lalim lagi ng emosyong nandoon.
"You should rest. Doon na muna ako mag-stay habang wala pa 'yong dalawa." Turo n'ya sa may duyan.
Since pagod ako at inaantok pa dahil nga kulang na kulang ako sa tulog, hindi na ako nagsal
