Nakaupo rin ako sa may bench sa ilalim ng mataas na puno nang may biglang yumakap sa akin mula sa aking likuran. Kinilig ako at napangiti ng magiliw. Alam na alam ko talaga ang init na batid ng pagmamahal at yakap niya na naiibsan ang lamig ng simoy ng hangin. Oo, ganoon katindi ang init ng mga yakap ni Ice sa akin.
"Nilalamig ka pa rin ba?" malambing niyang bulong sa tenga ko.
Nakiliti ako sa batid na dala ng sensasyon ng pagbulong niya. "Medyo hindi na, salamat sa init na dala ng yakap mo."
And we just stayed that way for a moment and for awhile. Him, hugging me from behind while I am sitting on the bench letting myself be a prisoner of his embrace.
Nang pakawalan ako sa yakap ay nilapitan na niya ako at tinabihan sa pag-upo, saka ko lamang nakita ang dala-dala niyang celophane na ma
