My Love, Darkness

Chapter 39

"Phoebe has a crush on me."

Kellan laughs while Larid is stilled with confusion on his face.

"Crush is just a stupid thing from teenagers who thinks love is something to be achieved, Titus," Larid added.

Titus sighed. Naguguluhan din siya. Hindi naman niya alam na magkakagusto sa kaniya si Phoebe. He did not want and even wish for it. Ang gusto niya lang ay protektahan ito. Ang gusto niya lang ay maging ligtas.

"Well, congratulations, motherfucker. Now a mortal child has a crush on you, genius!" Kellan said with thick sarcasm as he continues to laugh.

"What will you do now?" nagtatakang tanong sa kaniya ni Larid na ngayon ay seryosong nakatingin sa kaniya.

Umiling-iling si Titus habang iniisip ang dapat niyang gawin. Hindi puwedeng hindi magkagusto sa kaniya si Phoebe lalo na't mortal ito at siya ay isang grim reaper.

There's no chance for both of them. Siguro nga ay tanging pag-aalala lang ang nararamdaman niya para kay Phoebe para simulan niyang iligtas ito kahit hindi pagliligtas ng mortal ang trabaho niya. He should be working and not slacking his ass off, as Phoebe is not someone he should be protecting.

Pero hindi niya talaga maalis din sa sarili ang mag-alala sa kalagayan nito lalo na't wala itong kakampi sa mansion.

"I don't know what to do, Larid. Is it that bad? Do I know to make some distance from her?" naguguluhan niyang tanong.

Mas lalo lang lumakas ang pagtawa ni Kellan. "f**k you, Titus. You know what you must do. Pero nagmamaang-maangan ka pa rin?"

Nakakunot-noong tinignan ni Titus si Kellan. "You think I know what I must do? Kaya nga nagtatanong ako, hindi ba?"

Ngumisi naman si Kellan na ikina-iling ni Titus. Ilang buwan na ang lumipas pero hindi pa rin nawawala ang galit nito sa kaniya dahil sa ginawa niya sa Stepmother ni Phoebe at sa mga estudyante ng unibersidad na pinapasukan ni Phoebe.

"Ewan ko sayo, Titus. Matalino ka pero tanga ka," mapang-asar na sabi ni Kellan.

Titus blood boiled. Naiyukom niya ang kamao habang nakatingin ng masama kay Kellan. "Ulitin mo nga iyang sinabi mo? Ikaw lang ang may lakas ng loob magsabi niyan, hangal."

Nai-ikot naman ni Kellan ang mata niya. "You can't scare me, Titus. At totoo ang sinabi ko. Wala akong balak bawiin iyon. Tanga ka."

Titus annoyance flared. Napatayo na siya at sinubukang makalapit kay Kellan pero agad na humarang si Larid.

"Okay, guys. Chill. This problem is not worth fighting over, okay?" Larid said, definitely cooling them down.

"Say that to this shithead," nag-iigting ang panga na sabi ni Titus habang nakatingin pa rin ng masama kay Kellan.

Larid just sighed. "Iisa lang ang nakikita kong sagot sa problema mo, Titus. I think this one will be very hard for you."

Napatingin agad si Titus kay Larid. "What do you mean?"

"Man, you've been protecting Phoebe for too long. Kailangan niya nang matuto mag-isa. Hindi sa lahat ng oras kailangan ka niya. She needs to learn," biglang sabi ni Kellan na ikinatahimik ni Titus.

Thinking of leaving Phoebe alone again, he always feels down and confused. Lagi na lang siyang nakakaramdam ng kakaiba lalo na't kapag tungkol kay Phoebe na ang pinag-uusapan.

Hindi niya magawa itong iwanan.

"Keep this in your mind, Titus. What happens if you Phoebe has fallen in love with you but your job as a grim reaper comes to an end? Do you think she can endure losing someone she loves?" Kellan said, explaining.

He sighed. Feeling the lump on his throat before he speaks. "No. I also don't want her to be hurt so much when I leave."

"Then you know what you must do, mate," Larid said as he taps Titus' shoulder. "It's enough protecting and saving her. Let's go back to the real world."

Titus sighs. "Our real world, huh?"

ONE week has passed. It's Phoebe's graduation day.

As usual, busy na naman ang lahat sa mansion ng mga Rhoades para sa ihahandang party kay Phoebe.

Though, she's not happy. She can't be happy right now. Ni hindi niya pa nga alam kung pupunta ang Dad niya para magsukbit ng medalya sa kaniya.

She wants to make her Dad proud of her since things are getting better in the mansion but when she talked about it to her Dad, her Dad doesn't look so interested.

Kaya naman ngayon ay nakabusangot siya habang lulan ng kotse papunta sa university nila.

Mas lalo rin siyang nawalan ng mood nang makita na wala ang personal bodyguard niya sa tabi niya.

"Kuya, did my Dad tell you where the heck is my bodyguard?" tanong niya sa Driver niya pero nagkibit-balikat lang ito na ikinabuntong-hininga niya.

Nang makarating sa university, nakasimangot siyang lumabas ng kotse at tumingin sa mga estudyanteng nagkalat sa university.

Lumingon siya sa Driver niya. "Kuya, hintayin mo po ako dito, ha? Matagal-tagal po ang graduation."

"No problem, Miss Phoebe," sagot nito na ikinatango-tango niya.

Mag-isa siyang pumasok sa university at tumungo sa Multipurpose Hall ng university kung saan gaganapin ang graduation.

Agad siyang dumiretso sa upuan niya at naghintay. Halos mabagot na siya sa ilang minutong paghihintay.

Hanggang sa magsimula ang graduation, nagsimula na siyang kabahan habang tumitingin sa likod kung nasaan makikitang nakaupo ang mga magulang ng bawat estudyanteng ga-graduate kasabay niya.

Kumanta sila at ilang beses nakinig sa mga speaker na dumalo sa graduation hanggang sa magsimula na ang pinaka-importanteng event.

Unti-unting nawalan ng pag-asa si Phoebe habang hinahanap ang Daddy niya. Until she did not notice her name was already called. Kinailangan pa siyang kalabitin ng katabi niya para makitang napapatingin na sa kaniya ang mga tao.

She swallowed hard as she felt her heart clenched inside her chest. For once again, no one came for her.

Malungkot siya habang pa-akyat ng stage at nang nasa gitna na ng mga tao, nanatili siyang nakayuko.

Sobrang nasasaktan siya. She never really felt so important. Galit sa kaniya ang Stepmother niya samantalang ang Daddy naman niya ay hindi pa rin siya mapagbigyan ng oras kahit nagka-ayos na sila nito.

Wala ni isa sa mga kakilala niya ang pumunta para man lang makita ang pinaghirapan niya.

"Chin up, young lady."

Nanlalaki ang mata na tumingin si Phoebe sa nagsalitang iyon. Nang makita kung sino ang lalakeng napakatangkad na nasa harapan niya, agad na tumibok ang puso niya.

Nakangiti ito pagkatapos kuhain ang medalya niya kapagkuwan ay lumapit ito sa kaniya.

"You deserve this, Phoebe. You will always deserve the better things in life," Her personal bodyguard, T said as he inserts the medal into her head and places it in her neck.

Wala siyang masabi habang nakatingin dito na ngayon ay nakangiti pa rin ang mukha sa kaniya. Akala niya ay hindi na ito makakapunta. Akala niya pati personal bodyguard niya, mawawala. Akala niya wala itong pakialam sa kaniya.

But T proved her wrong. Because T always care for her. Sa ilang buwan na lumipas hanggang ngayon, hindi ito naging pabaya bagkus bawat araw ay mas nagiging the best ito sa paningin niya.

Ang crush niyang nakasimangot or nakangiti man ay napapakilig pa rin siya sa simpleng pag-iiwan lang nito ng paborito niyang pagkain.

What she thought another disastrous day turns out to be the first day she felt like a princess.

IT was midnight when Titus came back to Larid's place where he saw Kellan holding its own scythe.

"So you're ready?" tanong sa kaniya ni Kellan nang makalapit siya dito.

"Well, he must be ready," biglang sabi ni Larid at sumandal sa pader habang nakahalukipkip ang mga braso nito.

Napabuntong-hininga siya kapagkuwan ay naalala si Phoebe at ang ngiti nito nang makita siya sa graduation nito.

He will never forget it. Alam niyang iniisip na naman ng dalaga na walang pupunta para sa graduation nito pero ang totoo ay hindi makaalis ang Daddy ni Phoebe dahil sa nagwawala si Francheska at naging bayolente. Kinailangan mag-stay ng Dad niya dahil sa guilt nito sa nangyari sa asawa at kay Ava.

He was supposed to be not visiting Phoebe again pero sa mga nakita niya sa mansion ng mga Rhoades, alam niyang hindi makakadalo ang Daddy ni Phoebe.

Kinailangan niya pang bumalik sa Russia para magpaalam sa dalawa niyang kaibigan at pinagbigyan naman siya nito.

Ngunit ito na ang huli na makikita niya ang dalaga. Ang kakulitan nito. Ang masaya nitong pagtawa at ang nakakahalinang ngiti. Ang pagiging cute nito at higit sa lahat, ang pagiging mabuti nitong mortal.

This is the last day he will Phoebe. Gustuhin niya man magpaalam sa dalaga, hindi niya ito magagawa. Phoebe already has a crush on her. Sa oras na magpaalam siya sa dalaga ay alam niyang masasaktan ito ng sobra.

Bago siya umalis, ayaw niyang mag-iwan ng makakasakit dito. Gusto niya itong makitang masaya sa pag-alis niya sa buhay nito.

"Bud, this is for the best," ani Larid at tinapik-tapik siya sa braso samantalang si Kellan naman ay tumango.

"Yeah, Phoebe needs this. If she's a part of our world, I will never stop you from doing what you. But she happens to be a mortal. A mortal we can never be with, Titus. One day, when she's old and weak, you can never stop her from dying," Kellan added.

For dying is a part of a mortal cycle, even death can never cheat death. He must let Phoebe grow. He must let the experience that could make her grow. That's why he's leaving her alone.

Even if he can feel something inside his chest hurting, he's going to start it now.