“Hey, why are you crying?” masuyong bulong ni Elizabeth sa akin kinagabihan.
Nakahiga ako sa kama at nakayakap sa unan ko nang pumasok siya sa aking kwarto. Noong lumabas ako kanina sa clinic ay dumiretso agad ako sa sasakyan namin at mabilis na nagpahatid pauwi. Hindi ko kayang magtagal pa sa university dahil pakiramdam ko ay lalo lang nagsisikip ang dibdib ko. Hindi ko na hinintay kung mayroon bang lalabas sa kanila o wala. Ngunit nang makarating naman ako rito sa bahay, at makapasok sa kwarto ay wala pa ring tigil ang mga luha ko. Hindi na nagawang makapagtanong ni Mr. Tummy noong nakita niya ako dahil dire-diretso ako papasok sa loob matapos makapagpasalamat sa kaniya. Ang ipinagpapasalamat ko na lang ay wala si grandmama at hindi siya magtatanong kung ano ang nangyari.
Gusto k
