Mabilis na lumipas ang mga araw at hindi ko na halos maramdaman ang puso ko dahil pakiramdam ko ay namamanhid na ito. I haven’t had a glimpse of Andrius these past few days. Noong isang linggo ko pa siya huling nakita, nang araw na huli kaming nag-usap ni Zachary. Napapikit ako nang maalala ang nakakaawang mukha ni Zachary. Kahit anong gawin ko ay hanggang pagiging magkaibigan lang ang kaya kong ibigay sa kaniya. Nasasaktan ako ngunit alam kong nakasakit din ako ng damdamin ng isang nilalang.
“Punta tayong Clayhaven?” Pag-aaya ni Elizabeth isang umaga sa akin.
Nakahiga ako sa kama ko nang kumatok at pumasok siya sa kwarto ko. Naramdaman ko ang paglundo ng kama tanda na umupo siya sa tabi ko. Nakatalikod ako sa gawi ng pinto at hinintay na magsalita siyang muli.
“Are you okay?”
