Victoria's Point of View
Hinintay ko munang matulog si Mother bago ko siya iniwan sa kanyang silid. Ilang minuto ring tumagal ang kwentuhan namin. Hawak niya lang ang isang kamay ko nang mahigpit na para bang natatakot siyang iwan ko siya ulit.
Malihim siyang tao. Ang mga problema'y sinasarili niya madalas at kahit nahihirapan ay idadaan niya lang lagi sa dasal at hindi magtatanong ng tulong kahit kanino. Matatag siyang tao ngunit habang nakikita ko siyang nakaratay ay nadudurog ang puso ko.
Nawala ang masiglang madre na kilala ko at ang laki ng ipinagkaiba niya ngayon sa taong iyon ngunit alam ko sa puso ko na lumalaban siya.
Nagkwento lang ako ng masasaya.
Ikinukwento ko ang pagdalaw ng mga kamag-anak ng nga magulang ko sa amin nang malaman nilang umuwi na ako ng Pilipinas.
Alam ko
