Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakatulala lang sa kawalan. Kung hindi ko naramdaman na may tumapik sa akin ay hindi pa ako matatauhan.
“Ms. Gregory, are you okay?” Paglingon ko ay naabutan ko ang nag-aalalang si Mr. Hubert Sy.
“S-sir…” My voice was weak and trembling.
“You look so pale. Okay ka lang ba?” Maingat na inilapat niya ang likod ng palad sa aking noo. “You are cold. Come, let me hold you until we reach the lobby.”
He carefully holds my hand. My knees were trembling as I took a step forward. Malakas ang paghataw ng aking puso sa aking dibdbi.
“I-I’m going home, S-Sir. Pasensya na po sa abala.” Humingi lang ako ng paumanhin at sa halip na dumiretso sa lobby ay tinungo ko ang direksyon palabas ng hotel.
Hindi ko na hinintay ang sagot niya dahil wala rin akong maint
