“Masaya ka naman?” parang wala lang na tanong niya habang nakaprenteng nakaupo sa mahabang sofa na nasa tapat ko.
She took her fork and have some slice of cake before sipping on the juice. Pagkatapos ay muli niya akong hinarap habang may nakalolokong ngisi sa kanyang mga labi.
Pagak akong napatawa at napailing na lang. “Of course. Caleb is happy. I am happy. We are happy.”
Mukha ba akong hindi masaya sa lagay ko ngayon? Hindi ko alam kung ano ang ipinupunto niya at hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa akin kung ano ang ginagawa niya rito sa pamamahay ko.
Is the world already healing that this woman is here, right in front of me?
Wala sa hinagap ko na siya ang makiktia ko kanina sa labas na pinagdidiskitahan ang doorbell ko. Maiintindihan ko pa kung isa kina Donna at Lorelei, o k
