Makalipas ang ilang sandali ay nagbukas ang elevator sa tamang palapag. Ang tahimik na hallway ang sumalubong sa amin, tanging yabag lang na dinudulot ng aking sapatos ang maririnig.
Iisang room lang naman ang nandito sa buong floor at iyon ang tinatahak namin ni Caleb. Ngiting-ngiti ako habang nakaabrisyete sa kanyang braso.
Ayoko na lang na isipin na hindi makakapunta kahit isa man sa mga kaibigan namin, gusto ko pa ring i-enjoy ang espesyal na araw ko kasama ang isa sa pinaka-importanteng tao sa buhay ko.
At least, I’ve got to celebrate this day with the love of my life. I know Caleb won’t leave me alone and I am more than grateful to God for giving him to me.
Hindi ko alam kung bakit habang papalapit kami ay nakakaramdam ako ng kaba sa aking dibdib. Ipinilig ko na lang ang ulo p
