“Baby, we are here…”
I slowly opened my eyes when I felt someone gently tapping my cheek. Nakusot ko pa ang aking mga mata dahil bahagya iyong nasilaw sa liwanag sa loob ng sasakyan. Even in a blurry sight, I could see Caleb intently looking at me with a hint of smile on his lips.
“You are finally awake, baby.” Muli akong napapikit nang halikan niya ako sa noo.
Agad na sumilay ang ngiti sa aking labi habang tumatango. Ugh, that’s sweet!
“Hmm… kanina pa ba tayo? I’m sorry, nakatulog ako.” Napalabi ako.
Kanina kasi habang nasa biyahe ay nagkukwentuhan lang kami ng kung ano-ano. Umabot na ang kuwentuhan namin mula sa paborito naming kanta hanggang sa kung ano ang paboritong local and foreign movie. Sobrang gaan lang sa pakiramdam na nagkaroon kami ng pagkakataon na mag-usap nang gano
