MAXINE
AGAD akong nagpahatid sa bangka patungo sa porte nang magliwanag. Gusto ni Maximus na ihatid ako ngunit hindi siya maaaring umalis dahil walang ibang iiwan sa kusina para sa mga guest ng isla. Mabuti na rin iyon dahil ang totoo ay gusto kong mapag-isa. I don't want anyone to see me at my weakest moment.
Nang makarating ako sa Maynila ay agad kong kinuha ang aking mga gamit mula sa bahay ni Hunter. Naroon ang mga magulang ni Hunter at pilit akong pinigilan ngunit buo na ang desisyon ko. Mas lalo lamang naging matatag ang desisyon ko nang sabihin nila ang tungkol sa latest development ng sakit ni Hunter.
"It pain us to tell you this but the doctor said that there's a bigger possibility na hindi na bumalik ang alala ni Hunter," turan ni Dad.
"Maxine," puno ng pag-aalalang tawag sa
