Kabanata 45
I took my slippers off and walked onto the silky sand letting it tickle my feet. I looked up to the flamboyant yet soothing streaks of colour that had filled the canvas of the sky. The vibrant sun beams shone onto the golden sand making it dazzle like millions of jewels. Maging ang dagat ay halos magkulay kahel na rin dahil sa repleksyon ng papalubog na araw.
Tipid akong napangiti. I haven't seen the sky this beautiful. O, marahil nagpapakita naman pero sadyang abala lang ako sa mga sariling hinaing sa buhay na hindi ko na nagagawa pang purihin ang ganda ng kalikasan.
Sabi nila, isa sa mga paraan daw para panandalian mong makalimutan ang bigat sa isip at puso mo, kailangan mong pumunta sa isang tahimik na lugar kagaya ng dagat. At some part of me, I think the calming sound
