“Finally, you’re awake,” masayang sabi ni Gio nang makita ang pagmulat ng mga mata ni Amir nang umagang iyon.
Dumaan lang siya para magpaalam. May flight siya papunta sa Europa at naghihintay na ang kaniyang private airplane na nasa isang kilalang airport sa bansa.
Medyo gumaganda na ang lagay ni Amir. Hindi na raw manhid na manhid ang kalahati ng mukha niya at mas maayos na rin siyang nakapagsasalita. Medyo hirap lang itong makatulog sa gabi dahil sa dami ng mga gamot na unti-unti pa lamang nag-a-adjust ang katawan niya.
Araw-araw ang kaniyang therapy na hindi biro ang halaga kada-session. Sagot naman ni Gio ang lahat kaya walang dapat na problemahin ang matanda.
“Bakit ang aga mo yata?” usisa ni Amir na nagulat nang si Gio ang una niyang nakita sa umagang iyon. Bihis na bihis pa ito
