CHAPTER 28:
“VERON!” I SHOUTED AT the top of my lungs.
Tuloy-tuloy ang matinis na tunog ng heart monitor machine. Tumayo ako at nagsisisigaw para tumawag ng nurse pero walang dumarating na kahit sino. Kaya naman kaagad na dinaluhan ko si Veron. Lumapit ako sa kaniya pagkatapos ay niyakap siya. Hindi natigil ang pag-iyak ko.
Akala ko ba okay na siya? Bakit ganito?
“Veron, please, wake up!” I sobbed.
I tried to shake him but he didn’t respond. Sinubukan kong tumawag ulit ng nurse o doctor pero wala talaga. Humihikbing napaupo ako sa gilid ng kama ni Veron.
Anong klaseng hospital ‘to? Bakit walang tao kung kailan kailangan?
“Cammi!”
I blinked.
“Cammi, why are you crying?”
Mabilis na idinilat ko ang mga mata ko nang marinig ang nag-aalalang boses ni Veron. I immediately stood up and
