ONE HUNDRED FOURTEEN

2060 Words

“Sigurado ka ba na aalis ka na talaga? Kahit man lang mag-stay ka ng isang araw o kaya kahit ilang oras lang. Please, sweetie?” Napatingin ako kay Mamita na nakayakap sa aking braso na tila ayaw akong paalisin sa kanyang tabi. Naglalakad kami papunta sa kanilang pinto para ihatid ako. Nagpapaalam na kasi ako na aalis na ngunit tila kay hirap kapag ganitong naglalambing ang matanda. “Tingnan mo. Mukhang masama pa ang panahon ngayon.” Pareho kaming nakatanaw sa labas. Ramdam na ramdam ang malakas na hangin kaya halos sumabog ang aking buhok. Kanina noong dumating ako rito ay magandang-maganda ang sikat ng araw, ngayon ay nagtatago na ang haring araw sa makakapal na ulap. Medyo madilim din ang kalangitan at mukhang nagbabadya ang ulan. Nakikisama pa yata ang panahon kay Mamita para hin

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD