ONE HUNDRED THIRTEEN

2816 Words

I should not be crying for the love that I couldn’t have. Hindi dapat ako umiyak kung wala pang isang buwan ay nakahanap na agad siya ng iba. Hindi dapat ako masaktan kung sa iba na niya tutuparin ang mga pangarap na kaming dalawa ang bumuo. “A-ate Hyacinth…” Hestia’s voice broke and that was the indication that what is happening right now is real. Nag-angat ako ng ulo at sa hindi malamang dahilan ay nakuha ko pang ngumiti sa kanila. Parehong nakikisimpatya ang mga tingin nila sa akin pero umiling lang ako. “I-I’m okay. Maiwan ko muna kayong dalawa rito. I’ll be back.” I smiled once again before turning my back on them. Sa pagtalikod ko ay nawala rin ang ngiti sa aking mga labi. I kept myself outdated from him and after almost two weeks, this is the news that will greet me? Wow. Tha

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD