“Sandali! Andyan na! ‘Wag mo namang sirain ang doorbell ko! Shutacca!” Napailing na lang ako habang pinakikinggan ang matinis na boses ni Jerico mula sa kabila.
Nandito kasi ako sa tapat ng bahay niya. Nakasara pa ang gate kaya at kanina pa akong nag-do-doorbell. Mabuti na lang nagdesisyon na rin ang bruha na lumabas mula sa lungga niya.
“Ay wow! Ano ang masamang hangin ang nagpapunta sa ‘yo rito?” Ang natitigagal na si Jerico ang bumungad sa akin nang magbukas ang gate.
Nakatapis pa siya ng tuwalya sa ulo kaya siguro hindi siya nakalabas agad ay dahil naliligo pa.
“Ano ang ginagawa mo ritong bruha ka?!” Nakahawak pa siya sa dibdib na animo ay gulat na gulat na nasa harapan niya ako.
Napailing na lang ako. Kahit kailan talaga ay eksaherada ang isang ito.
“Dumadalaw…” tipid na sagot
