ONE HUNDRED NINETEEN

2361 Words

“Hindi ba ang bilin ko, kapag wala si Mommy ay dapat behave kayong dalawa. ‘Wag n’yong pagti-trip-an ang ate Cindy n’yo…” Nandito kaming lahat sa dining area at kasalukuyang kumakain ng ice cream na iniuwi ko para sa aking mga anak. Sa tuwing bumibili ako ng ice cream ay awtomatikong kailangan ay dalawang flavor dahil magkaiba ang gusto nila. Si Sol ay vanilla flavor habang kay Luna naman ay ‘yong chocolate. Masaya na kasi sila ro’n. Mas gusto nila ang pagkain kaysa kung anong laruan dahil doon ko rin sila sinanay. I can buy them toys or any material things but I chose not to. I don’t even allow them to use any gadgets. Paano na lang kung wala na akong pambili, hindi ba? Maghahanap sila ng mga bagay na nakasanayan nila na hindi ko na kayang ibigay. Kaya mabuti na iyong habang maaga ay

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD