“Are you not going to open the gate for us, little brother?”
Daig pa ng kapatid ko ang nakakita ng multo sa gulat nang makita ako. Naabutan namin siyang nakatambay sa garden. Bahagya pa nga na nangunot ang noo ko dahil wala pang alas otso ay gising na siya, e halos mag-tatanghalian na nga kung gumising ang kapatid kong ito.
“Ate?!” Nagmamadali siyang tumayo at halos patakbong binuksan ang gate para salubungin kami.
“Hala, kailan pa kayo rito?” Hindi siya makapaniwalang nagpalipat-lipat ang tingin sa amin, pagkatapos ay agad na binati si Sol na nakahawak sa kamay ko.
“Hi, Sol. You are so big na and so handsome just like Tito Isaac.” Umupo pa siya para maging magka-level lang ang kanilang taas.
“Hello, Tito. I miss you so much!” Ang aking malambing na anak ay agad namang ipinulupot
