“S-Sebastian?” My heart suddenly skips a beat when I got to face who’s outside. I feel like I was rooted to my place out of surprise. My stomach started to twist.
“A-anong…” I just stared at him with wide-eyed open, like the whole world is crumbling apart around us.
God, ano po ang ginagawa ni Sebastian dito? Si Sebastian nga ba ito? Kailan pa siya rito? Pakiramdam ko ay sasabog ang ulo ko sa dami ng tanong na nabubuo rito.
“I’m sorry, baby…” He looks stressed and blue.
Kalaunan ay napakurap pa ako ng ilang beses para siguruhin kung siya nga ito, at noong hilahin niya ako para yakapin ay napagtanto ko nga na siya ito. Wala nang iba pa.
“Ang sabi ko, hindi muna ako magpapakita sa inyo… pero ko mapigilan, mahal.” Ramdam ko ang pangungulila sa kanyang boses kasabay nang mabilis na pagka
