SPENTICE and the FIERY PRIEST

SATFP: Chapter 8

Agad akong napalingon sa likod ko at napaangat ng helmet.

Ano'ng akala ng paring 'to?

"And what if I don't want?" mapang-asar kong tanong.

After what you did, fiery priest, you expect me to help you? No way! Nasa katinuan pa naman ako at hindi basta-bastang tumutulong sa taong kailangan ng tulong.

I can be picky sometimes.

"Oh sh*t! Ikaw na naman?!" gulat niyang sigaw.

So? Ano ngayon kung ako na naman? Is it my fault that you're here beside me and asking for help?

Kamuntikan pa akong mabingi dahil sa sigaw niya. Buti na lang at naka-helmet ako.

"Kung ayaw mo kong makita ulit, libreng-libre ka bumaba."

"No! Hindi, hindi pwede! Ilayo mo ko sa mga taong lasing na 'yan! Bilisan mo! Go!"

Wow! Impressive!

This priest really has the guts ordering me what to do.

"I am not helping you! Get off, fiery priest!" I shouted back.

"I'm not getting off! I'll do anything just get me out of here!" alma niya. "Bilisan mo nandyan na sila! Andar na!"

Napalingon ako sa mga taong lasing na papalapit na sa 'min. Ni hindi man lang nila maidiretso ang lakad nila at pagewang-gewang. Pati takbo nila lumiliko kaya hindi makatakbo ng maayos.

Do I need to help him? Eh sa lagay ng mga lasing na 'to, hinding-hindi naman siya maabutan kahit maglakad pa siya.

But he says something that urge me to help him.

"Anything, you say?" I asked while staring to the drunk people.

They are five. Some are holding bottles of beer while the others wants to p**e. Mukha pa silang ilang oras na umiinom at natigil ata dahil sa paring nasa likod ko.

Ilang metro na lang ang layo nila sa 'min but I'll make sure na hindi nila kami maabutan.

"Yes! Ulit-ulit ba dapat? Just drive! Let's go!"

Napaka-demanding talaga nitong ni Father Josiah.

But my lips formed a smirk from what I heard. Anything, huh?

I quickly started the engine to make this priest shut his mouth.

Pasalamat ka at may nasabi kang medyo nagustuhan ko kaya tutulungan kitang makatakas sa mga lasing na 'yan.

"As you wish, fiery priest," sabi ko bago tuluyang paandarin ang motor ko at iwan ang mga taong lasing.

I gave a glance on the side mirror. Nakita pa ng mga mata ko kung paano nagalit ang mga lasing at binasag ang boteng hawak nila.

"Mga sira ulong 'yon! Linisin niyo 'yang binasag niyo!" sigaw ng angkas ko.

I bet he see it too.

My hunch says that this priest will hunt those mens and will give sermons. Ititino niya ang taliwas na landas ng mga lasing na 'yon.

Napailing na lang ako at nagpatuloy sa pagmamaneho.

I actually don't know where are we going and I'm just driving in a straight way for a couple of minutes. I also don't know when and where should I stop. Wala rin naman sinasabi 'tong fiery priest na 'to. Tumahimik na siya matapos sumigaw kanina sa mga lasing.

Mahal na padre, hanggang kailan at hanggang saan kaya kita ipagmamaneho?

Should I ask him like that?

Oh nah nevermind. I'll wait till he starts to talk.

Didiretso lang ako nang didiretso hanggat wala siyang sinasabi.

Pero 'yong pag-iimbestiga ko? How will I investigate if this priest is here? I can't let him know the real me and what I'm up to.

"Ikaliwa mo tapos unang kanto kanan then stop, thank you," mabilis niyang sabi na walang pasabing agad kong sinunod.

Sa wakas nagsalita na rin! But what are you doing, Spent?!

Bakit sinusunod mo ang sinabi ng paring 'yan? At ano'ng gagawin natin sa direksyon na 'yon? Ha?

"And what's with the direction?" I asked.

"Bahay ko, tahanan ko, tinutuluyan ko," sarkastiko niyang sagot.

I rolled my eyes.

Should I push this priest as in right now to get him off?

Wait—what?! Bahay niya? Tama ba pagkakarinig ko? Bahay niya ang pupuntahan namin?

I immediately stop when I realize something.

"Aw!"

"Aray!"

Sabay naming inda nang magkauntugan kami. Alam kong mas masakit ang kanya dahil wala siyang helmet pero wala na kong paki ro'n.

All I care is when did I become a rider who give a free ride home to a priest?!

Masyado nang inaabuso nitong fiery priest na 'to ang kabaitan ko.

"Why did you f*c—bakit ka huminto?!" inis niyang tanong.

It's your fault!

Hinarap ko siya sa likod ko.

"Eh kasi pwede ka ng bumaba. Hindi ako tagahatid mo sa bahay mo," mataray kong sagot.

"Arte mo naman! Parang ihahatid mo lang ako tutal tinulungan mo na rin ako."

Napaismid ako. "My help has limitations."

I saw him mimicking what I've said.

Pari ba talaga ang isang 'to? Parang 'di kapani-paniwala na padre ang kaharap ko ngayon sa ugali niya.

"Alam mo—kung ano man pangalan mo—kapag tutulong ka sa isang tao, mas mabuting lubusin mo na ang kabaitan mo. Hindi 'yong aarte ka pa, kaya umandar ka na ulit at ihatid mo na ko sa bahay ko."

Aba, aba! Why does this priest advice is not helping me? Parang nang-iinsulto at nang-uutos eh.

Kung hindi lang talaga ako nagpipigil, kanina ko pa tinutukan ng baril 'tong paring 'to.

I sighed. It seems like I have no choice but to drive Father Josiah to his home, safely.

Umandar ulit ako at sinunod ang sinabi niyang direksyon.

Just wait you, fiery priest. Makakabawi rin ako sa 'yo.

After following his direction, hindi ko alam kung saang bahay ako hihinto. Malay ko ba kung saan.

"Stop! Stop! Hinto!" aniya kasabay ng paghampas sa balikat ko. Maraming hampas para pahintuin ako.

F*cking hell!

He just slaps my wounded shoulder! 'Yong nadaplisan ng bala kaganina. Argh! B*llshit!

Iniwas ko ang balikat ko sa kanya at tahimik na ininda 'yon.

Ikaw na naghatid sa kanya sa bahay niya, mananakit pa.

Naramdaman kong bumaba na siya ng motor ko kaya balak ko na sanang umalis.

"Teka, sandali," pigil niya sa 'kin. "I know it's already late pero... pwede ka naman mag-stay muna. Nakakahiya naman na wala akong gawin sa paghati—"

"No. It's alright. Gawin mo na lang sa susunod na magkikita tayo. Goodnight," I said. Ending the conversation.

Alam kong nagdudugo na ang sugat ko kaya kailangan ko ng makaalis. Baka malaman pa ng paring 'to ang sugat ko at magtanong.

Pero ayaw niya pa atang tapusin ang usapan at paalisin ako dahil pinigilan niya na naman ako.

This time, hinila niya ang kanang balikat ko dahilan para dumoble ang kirot na iniinda ko kaganina.

Ang kanang balikat ko lang naman ang may daplis ng bala at kanina pa dinadagdagan ng sakit ni Father Josiah.

"Aw... sh*t," mahinang sabi ko. Hindi ko na napigilan ang sarili kong mapa-aray sa sakit na mukhang narinig ng paring 'to.

"Bakit? Is there something wrong?" he asked.

I didn't answer his question and just stayed quiet. My shoulder needs some attention. Masakit 'to kahit na daplis lang ng bala lalong-lalo na kapag nabugbog pa sa hampas.

Nanlaki ang mga mata ko nang maramdam na tinatanggal niya ang helmet ko. Hindi ko na siya napigilan pa sa ginawa niya.

Why does he looks concerned to me? Nasa'n na ang fiery priest na sobrang laki na galit sa mundo na nakilala ko?

"H-Hoy?! May sakit ka ba? Why are you sweating too much? Are you okay?" sunod-sunod niyang tanong.

Umiling ako sa kanya habang pasimpleng tinatanggal ang pagkakahawak niya sa balikat ko.

Why not remove your hands on my shoulder, Father Josiah? Para naman umayos medyo ang pakiramdam ko. Buti na lang nagsuot ako ng leather jacket at hindi masyadong halata ang sugat ko.

"Okay lang ako. I think I should go home no—che diavolo?! (what the hell?!)"

What is wrong with this priest?! Is he crazy?!

Bigla niya na lang kasing hinila pababa ang sleeve ng jacket ko dahilan para ma-expose ang kanang balikat ko na may tumutulong dugo.

Napangiwi ako. Nice one, fiery priest.

"Oh f*c—no bad words—fudge! Bakit dumudugo 'yan?! Sabi ko na hindi ka okay! Come inside para magamot 'yang sugat mo."

Muntik na akong matawa dahil sa sinabi niya. No bad words, huh?

"It's okay, pervert fiery priest. No need," mapang-asar kong saad at itinaas ulit ang jacket ko.

"Ano'ng no need? Eh tingnan mo nga 'yang sugat mo, mukhang malala."

Nilapit ko ang mukha ko sa kanya habang may ngisi sa mga labi.

"And why are you getting concerned?" I asked.

Huwag niyang sabihin dahil tinulungan ko siya at hinatid sa bahay niya kaya siya nag-aalala sa 'kin. O nag-aalala nga ba?

He cleared his throat and make a distance from me. "Ano'ng concerned? Huwag kang assuming kung sino ka man!"

Tsk.

Kinuha ko ang helmet ko sa kanya at umayos na ng upo sa motor ko.

"Spentice. Spent for short," pagpapakilala ko. "And don't be too concerned to me, Father. Baka sugurin ako ng mga fans mo at magkaroon ng misunderstanding."

I wear my helmet and started the engine again.

I gave a glance to Father Josiah who just staring at me.

"Sigurado kang kaya mong bumyahe pauwi nang ganyan ang balikat mo?" tanong niya.

Hindi mo pa ko gano'n kakilala, fiery priest. Simpleng bagay lang sa 'kin 'to at sa una lang iinda sa sakit. Sa susunod balewala na.

Mas malala pa rito ang nararanasan ko dati sa mga misyon ko.

"I can, pervert fiery priest. So pa'no? Mauuna na ko, goodnight sa 'yo," huling sabi ko bago tuluyang paandarin ang motor ko at umalis na.

"H-Hey! What?! Ano?!—Spentice!" pahabol pa niyang sigaw.

I chuckled. Pero napangiwi ulit nang kumirot na naman ang sugat ko.

I'll f*cking make sure to kill that as*hole who did this to me.