PINASADAHAN siya ni Jake ng walang humpay na pananalasa. Ang kaselanan na nasa pagitan ng kanyang mga hita ay tila isang talunan na walang ibang alam gawin nang mga sandaling iyon kundi tanggapin ang bawat paghampas na inihahagupit ng kahandaan nito sa kanya.
Isang napakasarap at mainit na gabi iyon kung tutuusin.
Habang nasa ibabaw niya si Jake at nagpapatuloy sa paggalaw at pagmamartilyo sa kanya ay malaya rin niyang napagmamasdan ang magaganda nitong mga mata. Sa ningning ng mga iyon ay tunay ngang mahihiya ang mga bituin sa kalangitan na ngayon ay nakasambulat sa tila kulay itim na sedang tela na nasa himpapawid. Kasama na roon ang bilog na bilog na buwan.
“Ang ganda ng buwan, Jake,” anas niya saka sinundan ang sinabi niyang iyon ng isang mahinang pagdaing.
Niyuko siya ni Jake sak
