Kakatapos lang namin ni Kiran mag-ensayo ngayon at inaamin ko na parang gusto ko ng sumuko dahil sa labis na pagod.
Sa loob ng isang linggo ay halos patayin ko na ang sarili ko sa pag-eensayo pero wala pa rin akong napapansing may improvement sa sarili ko.
Ni hindi ko magawang makipagsabayan sa pinaka mabagal at pinaka mahinang atake sa akin ni Kiran.
Nahihiya na ako sa kaniya dahil pakiramdam ko ay sinasayang ko lang ang panahon at oras niya dahil wala pa rin naman akong nagagawang tama na estratehiya o mahusay na pamamaraan sa pakikipaglaban.
Hindi ko magawang ipagmalaki ang sarili ko dahil alam ko sa sarili ko na mahina ako at wala akong kayang gawin.
Kinuha ko ang face towel ko upang pahiran ang aking mga pawis.
Hindi ko pa man natatapos ang pagpupunas ng pawis ko ay inagaw
