Hanggang ngayon ay parang hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari sa akin.
Tumtagaktak ang aking mga pawis mula sa aking buong katawan dahil sa init na parang lumuluto sa aking mga laman.
Ngunit hindi ko iyon ininda dahil wala akong karapatang magreklamo kompara sa dinanas ng mga kasamahan ko.
At ang mga kwento ng mga tauhan ng aking ama ay mas lalong nag lugmok sa akin sa kalungkutan.
Naging kaawa-awa ang sinapit ng aking ama ngunit mas naging awa-awa ang sinapit nila.
Kung ako ang tatanungin mas gusto ko pang tuluyan ng mawalan ng buhay kaysa manatiling buhay na puno ng pagdurusa at pasakit.
Iyong pakiramdam na kahit kompleto ka ngunit ang mga kamay at mga paa mo ay walang silbi dahil hindi ka makakilos.
Hindi malayang makagalaw at parang dahan-dahan kang pinipira-p
