Gaano man kabilis ang mga mata ko ay kabaliktaran naman sa mga suntok na binabato ko sa kaniya.
Kahit puspusan ang pag-eensayo ko ay hindi ko pa rin siya magawang tapatan.
Paulit-ulit lang ang kaniyang ginawa at walang tigil sa pag-atake.
Hanggang sa napuruhan niya ang sikmura ko.
Para akong nawalan nang lakas dahil sa suntok niya sa aking sikmura.
Lumuwa ako ng dugo at nang matumba ako sa lupa ay walang alinlangan niya akong binuhat at tinapon sa harap ng mga manonood kung saan malapit lang si Kiran.
Akma sana akong tutulungan ni Kiran pero pinigilan ko siya.
Ayaw kong makialam siya at tulungan akong bumangon.
"Kaya ko 'to!" sabi ko sa kaniya.
"Pero—" magrereklamo pa sana siya pero tiningnan ko siya sa kaniyang mga mata.
Nagsusumamo ako na hayaan noya na pang muna ako a
