Nang araw rin na iyon ay tuluyan ng umalis sa ATS si Jada. Pag-uwi niya ng bahay ay wala siyang ginawa kung hindi ang umiyak. Masyadong masakit para sa kaniya ang nangyari, nawalan na nga siya ng trabaho ay naging masama pa ang imahe niya sa ATS. Hindi niya magawang ipagtanggol ang sarili dahil hindi niya alam kung paano ang gagawin, matibay ang ebidensiyang hawak nila. Malinis at planado ang pagkaka- set up sa kaniya. Mabuti na lang at hindi siya kinasuhan ng kliyente niya.
Kinagabihan ng umuwi si Jacob galing trabaho ay agad niyang napansin ang pamumugto ng mga mata ni Jada.
"Ano'ng nangyari? Bakit namamaga ang mga mata mo? Umiyak ka ba?" tanong nito.
Hindi na magawang itago ni Jada ang nangyari. Kahit ano naman ang gawin niyang pagtatago ay malalaman at malalaman pa rin ni Jacob.
"
