Chapter seventy eight
MAXINE’S POV’S
Bakit biglang naging seryoso ang mukha ni Lucas ngayon, nakakailang ah, kanina tumatawa pa siya at inaasar ako.
Habang ako naman tarantang taranta sa pinagsasabi ni Lucas sa akin.
Pero ngayon, nakalanghap lang siya ng hangin mula dito sa dalampasigan bigla siyang nagseryoso.
“ Aalis ka na? Kakarating lang natin dito.”
Napayuko siya, ang lungkot na ng kanyang mukha parang may inaalala siyang malalim na problema.
“ Hindi yun ang ibig kong sabihin.” Tumitig siya sa akin habang ang mga mata niya ay may namumuo ng luha.
“ Anong ibig mong sabihin doon?”
“ Maxine, kailangan ko ng bumalik sa amin.” Yung puso ko, tinutusok ng maliliit na karayom, yan ang pakiramdam ko ngayon.
Hindi ako makapagsalita sa sinabi niya, binibiro lang ba niya ako?
“ Biro ba
