Chapter twenty
LUCAS POV’S
Kakaiba ang ikinikilos ni Maxine ngayon, hindi ko mawari kung bakit pero nasasaktan ako dahil nakikita kong masaya siya pero hindi dahil sa akin.
Nakikiramdam ako sa mga nangyayari ngunit hindi ko maaaring ipakita ang totoong nararamdaman ko.
“ Bakit napakalungkot ng iyong mukha Lucas?”
“ May inaalala lang ako.”
“ Si Clara ba?”
“ Maxine”
“ Maxine o Clara magkapareho parin sila ng mukha, at sa tingin ko iisa lang sila.”
“ Nag aalala ako sa kanya.”
“ Madilim na sa labas at hindi na dapat lumalabas ng ganitong oras ang mga babae.” Tama si Kaleb.
Kahit mag kaiba ang pinanggalingan naming panahon at iba ang ngalan ni Clara sa panahong ito ay proprotektahan ko parin siya kahit anong mangyari.
Malakas parin ang pagtibok ng puso k okay Maxine katulad ng pagti
