Lea Adino
Muling pumasok dito sa loob ng silid ko si Mama. Kinakabahan akong tumitig sa kanya. Mabilis ko ring ipinasok ang kaliwa kong kamay sa ilalim ng kumot upang matakpan ang singsing ko.
Lumapit siya sa akin at naupo sa tabi ko, pero hindi niya ako tinitingnan at nakaharap din siya sa direksyon ng study table ko. Nakatulala pa rin siya at parang napakalalim ng iniisip.
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko, kung paano ako magsisimula.
Maya-maya'y bumuntong-hininga siya ng malalim. "Alam kong madalas kitang ipagtabuyan noon, na makipaglapit ka sa mga mayayamang tao, makipagrelasyon sa kanila, pero hindi dahil gusto kitang gawing kasangkapan sa mga ambisyon ko."
Nanatili akong tahimik habang nakikinig sa kanya.
"Napakahirap ng buhay. Napakahirap maging mahirap... Noong bata pa
