NAGISING ako sa loob na ng ospital room at nakahiga na sa ospital bed. Pero pagmulat ko ng mga mata ko ay pagmumukha agad ni Aze ang agad na bumungad sa akin. Nakatayo ito sa tabi ng kama na kinahihigaan ko habang walang emosyon na nakatingin sa akin, tila mula kanina pa ako pinagmamasdan habang nakapamulsa ang mga kamay.
“Gano'n na ba ang pagkaayaw mo sa akin at nagawa mong laslasin ang sarili mo?” tanong na nito nang makitang nagising na ako.
Umiwas ako ng tingin at napatingin na lang sa pulsuhan ko. Nakabendahe na pala ito, mukhang nagamot na.
“Sa susunod na saktan mo pa ulit ang sarili mo, asahan mong hindi mo na makikita pa ang anak mo kahit kailan. Try me, magsisisi ka.”
Sa narinig ay muli akong napaangat ng tingin. Nagtama muli ang mga mata namin ni Aze.
“Saan mo dinala ang ana
