Alejandro’s POV
“How about renting a girl? Or just getting some from the orphanage? Sigur—”
“Pwede ba huwag kang magulong? Kitang nag—iisip nang matino iyong tao, eh!” muntik ko nang masapak itong nasa tabi ko nang marinig ko na naman ang kaniyang boses. Isang salita at panggugulo na lang ay baka mapipilitan akong sapakin ang taong to at itulak paalis sa kuwarto ko.
Tumahimik muna ako at hinayaan na lamunin ng matinding katahimikan ang pagitan naming.
“Hindi ko talaga alam. Alam mo naman na hindi ako ganoong tao. Ayaw na ayaw kong pumasok sa sitwasyon na alam kong hindi pa ako handa.” Sambit ko habang malayo ang aking tingin.
Pareho kaming nakaupo ni Ethan sa balcony nitong aking kuwarto. Nasa harapan namin ang isang boteng wine na kalahati na lang ang laman nito gayong nakailang bas
