Chapter 18
Andrea’s POV
“Ano ba! Pwede ba!” sinubukan kong muling tanggalin ang kamay niya na mahigpit pa ring nakakapit sa aking kamay. Hindi siya tumigil kaya naglakas loob akong huminto. Buti na lang at napahinto na rin siya. “Zandrick! Ano ba! Ano ba ang gusto mo, ha? Pwde ba? Kung gusto mong umuwi, mauna ka na! Hindi mo na kailangang isama pa ako!” inis na wika ko at sa puntong ito ay hindi ko na maiwasag mapaangat ang aking boses dahil sa inis sa kanyang ginawa.
Hindi siya sumagot o ang tumingin man lang sa akin. Nanatiling nakahawak pa ang kamay niya sa kamay ko at ni kunti ay hindi niya ako hinarap.
“Sa tingin mo, ano ang kailangan ko, Miss Cervantes?” maginaw ang boses na kanyang pinakawalan. Siguro dagil sa bugso ng hangin kaya lalo ko lang naramdaman ang magina
