“Did you cry, Tita Astrid?” Nangungusap at nag-aalala ang mga mata ni Sera habang nakatingin sa akin. Wala naman sa loob na nag-angat ako ng kamay pero agad din naman niyang hinawakan iyon para pigilan.
“Your eyes might sting, Tita. May sabon po sa kamay mo,” mahinang aniya at kung hindi pa niya binanggit ay hindi ko pa mapapagtanto na puno ng bula ang kamay ko dahil kasalukuyan ko siyang pinaliliguan.
Katulad noong sinabi ni Phoenix na kung ano ang role ko sa buhay nila, nandito ako ngayon at pinaliliguan ang anak niya bilang nanny nito. May sariling bathroom ang kuwarto ni Sera at nandito kami ngayon, pero nitong nagdaang mga gabi ay sa amin siya tumatabi ni Skye kapag matutulog.
Iniiyak ko na lahat para hindi na ako iiyak kung kailan gising na ang mga bata pero ‘yon nga lang nahala
