DADDY GOV (SSPG)

Kabanata 14

Tahnia's Point of View

Nakatutok lang sa labas ang aking mga mata habang bumabiyahe kami ni Sebastian.

Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin, pero wala akong ibang iniisip kundi ang makarating kami roon. I want this all to be over. I want to be away from him. I want to get out of this car, because his scent and presence are suffocating me.

Hindi ko rin alam kung bakit hindi sumama si mama. She should be here. Paano niya nagagawang ipagkatiwala ako sa lalaking 'to? Ganoon ba katatag ang tiwala niya rito?

"How are you feeling, Tahnia?" biglaang tanong niya sa akin.

And without looking, I replied, "Hindi ako okay. And I don't think I will ever be okay. I just lost my job and my mother is marrying a man I..." Hindi ko itinuloy ang sinasabi ko. Bumuga lang ako ng hangin saka umiling.

"A man that you what?" aniya na para bang doon lang siya naging interesado at hindi sa ibang sinabi ko.

"A man that I don't like," pagtutuloy ko saka ako tumingin sa kanya. Pero sana pala ay hindi na lang, dahil bumungad lang sa akin ang nakakahipnotismo niyang ngiti.

"You don't like me?" aniya saka biglang itinigil ang sasakyan. Biglang sumeryoso ang kanyang mukha saka siya tumitig sa akin. "Why?"

"Why did you stop the car?"

Mas lalong dumiin ang tingin niya. His gaze is piercing through my skin. Tila may mumunting kuryenteng dumadaloy sa aking balat.

"Tell me why you don't like me," aniya sa baritonong boses. His voice was freaking deep, as if it's digging deep inside me. "What did I do that made you dislike me, hmm, Taffy?" pabulong niyang dagdag habang lumalapit ang mukha niya.

Bigla akong nataranta. I panicked, but the only thing I could do was put my hands on his chest to stop him from getting any closer. "W-What are you doing?"

"Trying to see the reason why you dislike me," kaswal niyang tugon at tumitig pa talaga nang diretso sa aking mga mata. "Tell me, so I could win your favor. I'm gonna be your dad after all," dagdag niya at may pakindat pa.

Exactly.

"This..." sagot ko saka umiwas ng tingin. "Tingin mo ba appropriate ang ginagawa mo? Ikaw na mismo ang nagsabi, you're gonna be my dad, yet you're doing this."

"Ano palang ginagawa ko?" aniya sa mapang-akit na boses saka mas lumapit ka. Walang silbi ang pagtulak ko sa kanya dahil walang kahirap-hirap niyang idinidikit ang katawan niya sa akin. "Tell me."

Napalunok ako. Dama ko ang paglakas ng kabog ng aking dibdib at ang pag-init ng magkabilang tainga ko. "S-Sebastian, ano ba..."

Pilit ko siyang itinulak, pero hinawakan niya lang ang dalawang kamay ko saka siya tumingin nang diretso sa akin. "Say it to my face, Tahnia. Tell me the reason why you don't like me."

"Lahat," mabilis kong sagot dahil na rin sa inis ko. "I hate everything about you," dagdag ko pa.

“Everything?” Tumaas ang kilay niya. “Even that night?” paalala niya.

“Sebastian!” Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko. “Ano ba? Hindi pa rin ba malinaw sa ‘yo na ayoko nang pag-usapan ‘yon?” Marahas ko siyang itinulak gamit ang buong lakas ko. “Sobrang tagal na ng gabing ‘yon. Five freaking years! Stop acting as if it was something important and memorable!”

Saglit siyang natigilan. Tumingin siya sa akin na para bang may nasabi akong mali. “You’re talking as if you didn’t scream my f*cking name, Tahnia Francesca Montellano,” matigas niyang sabi.

Umawang ang bibig ko nang mayabangan ako sa tono niya. “Well, you can call that ‘service’ Governorn Sebastian Von Romano,” sarkastikong tugon ko. “You paid me that night, it was only natural to make you feel good, right?” dagdag ko pa at tinaasan siya ng kilay. “I don’t want you to think you’re not good in bed, so I did my best to moan and scream just to satisfy you.”

Nagtagpo ang kilay niya. Tumalim ang tingin niya sa akin. “Are you saying that you did not feel good that time? That you just faked your reaction?”

Bigla akong natakot sa ekspresyon niya. I sensed danger for a splitsecond. “Y-Yes. Why, you gonna make such a big deal out of it? Sobrang tagal na no’n para maging big deal pa sa ‘yo,” matigas kong sabi saka umiling.

“Are you aware that you’re getting into my f*cking nerves right now, Tahnia?”

“No.”

Napangisi na lang siya sa sinabi ko saka siya huminga nang malalim. “That was such an insult. Although I paid you that night, you could have at least told me you wanted to feel better, because I can f*ck you better than that. I could make your f*cking tight pvssy water,” matigas niyang saad. “I just held back because you were already crying even with just the tip in,” dagdag niya sa tila nang-iinsultong tono.

Oo, inaamin kong sobrang sakit na ng butas ko nang gabing ‘yon. I would never deny that I thought I was going to die because of how big his thing was. Pero hindi ko pa rin mapigilang mainis sa pagkakasabi niya, na para bang sobrang hina ko.

“Well, I only gave you the reaction you probably wanted to see that night,” paglaban ko sa kanya at mapang-asar na ngumiti. “Pero alam mo ba, nakalimutan ko na agad ‘yong gabing ‘yon kinabuksan. Dahil para sa akin, it was nothing but a paid one-night stand.”

Nahagip ng mga mata ko ang pag-igting ng kanyang panga. “You’re really making me feel so mad and insulted right now, woman. I don’t think I can ever let that pass,” aniya saka niya muling binuhay ang makina ng sasakyan.

“That’s why you have to forget it. Act like it never happened. Mag-focus ka na lang sa inyo ni mama, Gov. That’s the best we can do for her—for the peace of everyone,” pangungumbinsi ko sa kanya. “Right?”

Hindi siya sumagot. Tumingin lang siya sa akin bago siya umayos ng upo at pinaandar ang sasakyan. “There’s no way I can just forget it, especially after hearing what you’ve just said. Inapakan mo ang pagkalaláki ko, alam mo ba ‘yon?” Tumingin siya sa akin at ngumisi. “I’ll make you take your words back, Tahnia.”

Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. “Anong ibig mong sabihin?”

Lumapad ang ngisi niya. “What do you think? Take a ‘wild’ guess.”

Napakurap ako. Pilit kong inintindi ang sinabi niya, at namilog na lang ang mga mata ko nang mapagtanto kung ano ang ibig niyang sabihin. “You don’t wanna do that, Gov.”

“At bakit hindi? Let’s see if you can still fake your screams and moans, my sweet little bunny.”