Kabanata 13

1077 Words
Sebastian's Point of View "What's with the smile, Sebastian?" tanong sa akin ni Enrico, ang head ng security ko at matalik kong kaibigan. His family has been serving and protecting our family for decades. We grew up together abroad, and those years we have spent together made us treat each other like brothers. "Did something good happen?" tanong niya ulit nang hindi ako sumagot. He looks intrigued. I just gave him a sly smile to tease him more. "Take a guess." "Just say it, Seb. Let's not waste each other's time," aniya saka prenteng sumandal sa couch dito sa opisina ko. "I'll tell you soon, but not now. Baka masira mo pa," naiiling kong sabi at itinuloy ang pagpirma sa mga dokumentong nakatambak sa mesa ko. "Oh, come on!" angal niya at masama akong tiningnan. "I have to get these done, Enrico. I have to get home as early as I could. I have something important to do," sabi ko sa kanya at hindi na siya pinansin pa. "Atat na atat kang umuwi, sana hindi ka na lang pumasok ngayong araw," maktol niya. "I wasn't planning to, but I didn't have a choice. I have to sign these papers so they'd be implemented as soon as possible," paliwanag ko. "I don't want to fail my people, Enrico." "Oh, right. Ikaw na nga pala ang butihing gobernador ng probinsyang 'to. The old sneaky and unserious Sebastian has long been dead," sarkastikong saad niya. "Did that Sebastian die along with his heart?" mapang-asar niyang dagdag sabay ngisi sa akin. "Shut the fùck up, Enrico. Quit bringing that up," saway ko sa kanya sa seryosong boses ko. It may have been years since that day, but it still feels like it happened just yesterday. "Oh, hindi ka pa nakaka-move on?" pang-aasar niya sa akin. Hindi ko na lang siya pinansin. I focused on my tasks since I have some more important things to do at home. Nang matapos ako ay agad kong ipinatawag ang sekretarya ko para ipaubaya na sa kanya ang iba pang mga gagawin. Pagkatapos ay nagpaalam na ako na uuwi na ako. "Should I drive you home?" alok sa akin ni Enrico. "I am not your fùcking girlfriend, Enrico," tugon ko sa kanya at nailing. "Save that gentlemanly act for your woman," dagdag ko saka naglakad na papunta sa garahe ng capitol kung nasaan ang sasakyan ko. "You know what, you should have your driver already," saad niya habang sumusunod sa akin. "I'll find—" "I can do it myself, Enrico," putol ko sa sinasabi niya. He's been telling me to hire a driver. Pero bakit? I know how to fùcking drive. "It's for your safety and comfort, Seb." "Para saan pa't nandito ka at ang mga tauhan mo?" sagot ko sa kanya. "Isn't that the reason why I hired you? You're here to ensure my safety. And for the comfort you've been blabbering about, I am more comfortable alone in my car than with anyone else." Napabuga na lang siya ng hangin saka napailing. Napangisi na lang ako saka dumiretso sa sasakyan ko. I can't wait to see her again—my sweet, little bunny. --- Pagkarating ko sa mansyon ay agad kong hinanap si Tahnia. "Where is she?" tanong ko sa kasambahay. "Nasa garden po sila, sir." Agad kong tinungo ang garden, at doon nakita ko ang mag-ina na inaasikaso ang mga orchid. "You two seem to be having fun," pag-agaw ko sa atensyon nila. Agad silang napatingin sa akin. "Sebastian," baling sa akin ni Luiza. "Maaga ka yata ngayon?" "I had nothing left to do, so I went home," sagot ko saka ko binalingan si Tahnia. "Let's go?" Kumunot ang kanyang noo. "Saan?" "Hindi ba't ipapasyal kita?" paalala ko sa kanya. "Take it as my way of comforting you after losing your job." "Hindi na kailagan." "Anak, sige na. Para mas makilala mo rin si Sebastian," pagtutulakan ni Luiza. "Ma..." "Sige na." Wala nang nagawa si Tahnia kundi ang tumango. "Magbibihis muna ako." I gave her a nod and waited for her to leave before approaching Luiza. "Let's talk," saad ko saka siya tinalikuran. "Follow me." --- "Si Mama?" tanong ni Tahnia nang makapasok siya sa backseat ng sasakyan. "She's not coming," sagot ko saka siya binalingan. "Are you just gonna sit there and make me look like your fùcking driver?" "Tawagin ko muna si mama," aniya at lalabas na sana pero ini-lock ko ang pinto. "Sebastian, ano ba? Let me out." "Hindi nga siya sasama. Don't waste your time calling her," matigas kong sabi. "She said she wasn't feeling well," dagdag ko pa. "Why don't you call her?" Napabuga na lang siya ng hangin saka tinawagan ang ina niya. At maya-maya pa'y napabuga siya ng hangin, as if she was admitting defeat. "See? I told you," nakangising sabi ko. "Come on, dito ka umupo sa passenger's seat," aya ko. "I'm too handsome just to be your driver." "Huwag na lang kaya tayong tumuloy?" aniya. Tumaas ang kilay ko sa narinig. "Then I'll just tell your mother you don't like me; that even after trying everything I could to get close to you, you still—" "Oo na," putol niya sa sinasabi ko saka siya lumabas at lumipat sa front seat. "But we need to be home before 7 PM," dagdag niya. Ngumiti lang ako saka tumango. "Okay," sabi ko saka siya tinitigan. "What?" pagsusungit niya. I didn't say anything. I just looked at her directly on her face, slowly closed the gap between us; leaning closer and closer. "S-Seb...Anong ginagawa mo?" she asked with a hint of panic in her voice. But still, I didn't say anything. "A-Ano ba? Lumayo ka," she whispered, as if she had her strength stripped off. At nang sobrang lapit na ng mukha namin sa isa't isa, bumulong ako, "Seatbelt, honey." Doon na ako lumayo nang may ngisi sa aking labi sabay kabit ng seatbelt niya. "For safety purposes." Pulang-pula ang mukha niya. She looked like a glistening tomato. So cute. So tempting. "K-Kaya ko namang ikabit nang ako lang. You didn't have to do that," saad niya at inirapan ako. I just grinned at her. Dàmn this woman. How can she effortlessly seduce me? Fùck. I don't know if what I am doing is right, but all I know is that I want her. I fùcking want her, and I'd do everything to have her in my bed and make her scream my name again.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD