"Ano'ng sabi niya?" tanong ko pagkaupo ni Jacques sa tabi ko.
"He asked if you're alright and that he wants to see you. I refused. You know why," he explained while checking the bandage on my wound.
"Salamat." Nagbaba ako ng tingin at tinitigan ang nakabendang kamay. "Nang marinig ko siya kaninang nagsasalita sa hall, I felt somewhat proud. You know I've always looked up to him. I loved him so much. Hindi nga lang niya nagawang tugunan ang pagmamahal ko."
Namasa agad.ang gilid ng aking mga mata. Hindi tumugon si Jacques at hinayaan lang akong maglabas ng hinanakit.
"Akala ko talaga naranasan ko na ang lahat ng sakit. Kung tutuusin dapat nasanay na ako. He's always been consistent in ignoring me kaya nung pinuntahan niya ako sa hotel, nabigla ako at 'di ko na nakayanang sumabog." Tul
