NAKAHIGA na ako sa loob ng aking kuwarto at walang imik na umiiyak pa rin. Patuloy pa rin ang paglabas ng luha sa mga mata ko, kaya pakiramdam ko ay parang namaga na yata ang mga mata ko dahil sa kakaiyak.
Nakaupo naman sa tabi ko ngayon si Butler Jin at haplos-haplos ang ulo ko, wala rin imik at hinayaan lang ako sa aking walang boses na pag-iyak, pero rinig ko ang panay nitong pagpakawala ng malalim na buntong hininga. Kanina ay tinanong ako nito about sa kidnaper kung nakilala ko ba ang mukha, pero ayokong sumagot, kaya hindi na lang ito nagtanong. Alam kong marami itong gusto pang itanong pero nagpipigil lang at hinahayaan na lang muna akong kumalma.
Wala naman si Dad ngayon dito sa mansyon, nasa Japan daw dahil may importanteng inasikaso roon, pero babalik na agad bukas dahil nalama
