Magaan sa dibdib. Iyon ang pakiramdam ni Bendita nang magising siya kinabukasan. Matapos ang pag-uusap kasama ng mga magulang niya ay dumiretso na siya sa kanyang kwarto. Walang umistorbo sa kanya maging ang kanyang mga magulang.
Pinuntahan lang siya ng kanyang mga kapatid doon para tawaging sa tuwing kakain na pero wala na rin namang sinabi ang mga ito. Hindi niya rin alam kung alam ng mga ito o hindi. Kung sinabi man ng mga magulang niya ay okay na rin. Nasabi na rin naman niya sa mga magulang ang totoo.
Wala siyang ginawa sa kwarto niya kundi ang humilata at tumitig lang sa kisame. Her mind was empty. Hindi niya alam kung dahil ba iyon pinoproseso pa ng utak niya ang mga nangyari o sadyang pagod na lang siyang mag-isip pa. Kung tutuusin parang naulit lang din iyong nangyari sa kanya
