Wala akong maisip na dahilan para sa madalas na pananahimik ni Dahlia.
I always catch her dumbfounded and it's like she's deep in thought. Struggling.
I don't know if I did something wrong, I also don't remember saying anything bad or hurting Dahlia's feelings.
When it comes to her, I always choose the right words. Kahit nagseselos ako mas pinili kong manahimik na lang para hindi siya ma-stress sa akin.
Nangako akong paliligayahin ko siya at hindi para bigyan ng sakit sa ulo.
I can't imagine my life without her. I'm afraid to think, how will I be if I lose her?
She was the only woman who made my mind and heart go crazy.
Pakiramdam ko ay mababaliw ako kapag nawala siya sa akin.
Kaya ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko para mapasaya siya at sa tuwing nakikita ko siyang masaya
