Warning!! Ang kaganapan sa loob ng kabanata na ito ay hindi pinahihintulutang mabasa ng edad deysi otso pababa.
Kabanata 36..
NAUPO SIYA sa isang bato, habang sa likuran naman niya ay ang tubig na bumabagsak sa kaniyang likuran galing mataas na bukal na bundok. Binabalutan man sila ng kadiliman ni Juriel, hindi parin maikukubli ang ganda ng paligid. Ang malakas na lagaslas ng tubig ay tila ba isang musika sa kaniyang pandigdig sa mga oras na iyon. Na tanging buwan lang ang naging ilaw nila ni Juriel.
Sinadya talaga niyang doon maupo. Si Juriel naman ay akupadong natitimpyasaw sa tubig at halatadong ininit ito ng sobra sa paglalakad nila kanina.
"Mahal, try mong lumangoy." ulas nitong wika ilang pulgada lang ang layo sa kaniya. Hindi naman kalaliman ang ilog, tansyado niyang hanggang
