CHAPTER 22

3010 Words

HINDI NA PINANSIN NI MAE ang mga nagkakagulong doktor at mga nurses na sumugod sa silid ni Rafael. Diretso lang siyang naglakad palabas ng ospital pumara ng taxi na katatapos lang magbaba ng pasahero sa entrance ng hospital lobby. “Saan tayo, Ma’m?” “Just drive.” “E, Ma’m, ma-trapik ho ngayon sa Metro Manila. Dagdagan nyo na lang ho—“ “Just drive, damn it!” Nagulat yata ang taxi driver kaya walang imik na lang itong nagmaneho. Ngayong unti-unti na silang lumalayo sa ospital ay unti-unti na rin niyang nararamdaman ang tila pagkawasak ng sariling puso. Sumandal siya sa malambot na sandalan ng backseat ng taxi nang hindi inaalis ang tingin sa tanawin sa labas ng bintana. Habang sa isip ay patuloy na umiikot ang mga sinabi ni Rafael kanina. ‘I never thought, not even once, that it was s

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD