PINANUOD NI ERNESTO ang tahimik na pagdadalamhati ng anak sa gitna ng hardin bago ito tuluyang lumabas ng gate para siguro hintayin ang sundo nito. Narinig niya ang usapan ng anak at ni Bernard nang maabutan niya ang mga ito sa sala kanina. Hindi na nga lang siya nagpakita pa dahil ayaw niyang makaistorbo sa usapan ng mga ito.
“I’m sorry I couldn’t tell her, Sir,” wika ni Bernard. “I just can’t…”
“Don’t worry. Ako man ay hindi ko rin siguro masasabi sa kanya kung sakaling ako ang nakausap niya kanina.” Nakita niyang dumating na ang sundo ni Mae at agad itong sumakay sa kotse. Tinanaw niya ang sasakyan hanggang sa mawala iyon sa paningin niya. “Paano mo nga naman sasabihin sa taong pinakamamahal mo na ang kailangan na niyang sumuko dahil wala nang pag-asa na mabuhay ang taong pinakamamaha
