CHAPTER 16:
KINAKABAHAN MAN, nilakasan ko pa rin ang loob ko na sagutin ang tawag ni Mike. Gustong-gusto ko siyang makausap para malaman ko ang lagay niya.
“K-kunusta ka?” I didn't know why my voice turned out shaky but I hope he didn't notice.
“Ayos naman na ako,” he replied in a soft voice, almost whispering. “How about you, are you okay?”
“Huwag mo akong alalahanin. Sarili mo dapat ang alalahanin mo sa pagkakataong ito. Bakit mo nagawang pagtangkaan ang buhay mo?”
Saglit siyang hindi nakasagot. Sa mga sandaling iyon, tanging malalim na paghinga niya lamang ang naririnig ko. Habang hinihintay ang sagot niya, I was silently praying that I wasn't the reason why. Because if he did say I was, I'm sure it'll be my conscience…
“Ikaw…”
I almost swallowed my tongue after hearing the word
